U severozapadnom delu bačkih ravnica, na levoj obali Dunava – smestio se Apatin, jedan od najlepših gradova Vojvodine. Ono čime se ova opština može pohvaliti jeste izuzetno povoljan geografski položaj, koji predstavlja dodatni potencijal za ovaj kraj.
Poslednjih nekoliko godina opština Apatin sve je poželjnija destinacija na turističkoj mapi Vojvodine i Srbije uopšte. Dugo unazad, govori se o turističkim potencijalima ove opštine, što je zapravo ono što izdvaja opštinu od ostalih i zbog čega je privlačna turistima.
Turistički potencijali koji izdvajaju opštinu Apatin su bazirani na tri najbitnije stvari, a to su reka Dunav sa priobaljem, termomineralni izvori i multikulturalnost.
Zgrada u stilu eklekticizmа
Gradska kuća se nаlаzi u glаvnoj аpаtinskoj ulici. Zgrаdа je podignutа u periodu od 1907. do 1909. godine а projektаnt je bio Apаtinаc Ferenc Rаjhl. To je ugаonа jednosprаtnа grаđevinа sа tornjem nа uglu. Iаko je grаđenа u stilu eklekticizmа, nа grаđevini dominirаju elementi mаđаrske secesije po kojoj je i sаm Rаjhl bio poznаt. Rаznovrsni secesijski detаlji vide se nа bogаtoj rezbаriji svečаne sаle. Ono što dominirа u sаli su i velike zidne slike koje je, u socreаlističkom stilu, izrаdio аpаtinski slikаr Rudolf Udvаri koji je oslikаo i Veliku sаlu Domа kulture u Apаtinu.
Gradska kuća – zgrada Opštine Apatin
Velelepni pravoslavni hram
Pravoslavni hram Sabor Svetih apostola nalazi se uz gradsko šetalište na samoj obali Dunava. Gradnja hrama započeta je 1998. godine. Ovaj velelepni pravoslavni hram izgrađen je u duhu stare srpske tradicije i čuvenog srpsko-vizantijskog stila. Hram je izgrađen od apatinske silikatne opeke i oslikan prelepim freskama majstora fresko-slikarstva.
Mesto koje svaki posetilac Apatina mora da obiđe i doživi to jedinstveno iskustvo koje pruža pogled na ovu svetinju, kao i na reku Dunav. Posebnu čar ovo mesto dobija noću kada je crkva osvetljena, pa ova lokacija kao magnet privlači brojne ljude. Pogled na crkvu sa reke, e to je tek doživljaj koji se ne propušta.
Pravoslavni hram Sabor Svetih apostola
Crkva srca Isusovog
Ovaj sakralni objekat izgrađen je u pseudoromaničkom stilu, u periodu 1931-1933. godina, i predstavljao je najveću katoličku crkvu izgrađenu na području Bačke, između dva svetska rata. Planovi za nju su urađeni od strane bečkog arhitekte Bruna Buhvizera, a izvođač građevinskih radova bio je apatinski građevinski preduzimač (jedno vreme predsednik ovdašnjeg Zanatskog udruženja) Nikola Šefer.
Crkva je predstavljala trobrodni objekat, sa dva tornja (visina 38 m) koji se uzdižu iz njenog pročelja, a završavaju se krovićima piramidalne forme. Glavni ulaz je naglašen romaničkim, stepenasto profilisanim portalom, iznad kojeg se nalazi rozeta i timpanom.
Zbog izbijanja Drugog svetskog rata, radovi se na unutrašnjoj dekoraciji i mobilijaru prekidaju, tako da je ostala u mnogim elementima nedovršena. Nakon restauracije 2001. godine, munja je udarila u sam vrh desnog zvonika, usled čega je izbio požar koji je oštetio unutrašnju drvenu konstrukciju, usled čega jednog tornja danas nema.
Crkva srca Isusovog
Crna Madona
Kip Crne Bogorodice, jedini je takav u Srbiji. Izrađen je od ebanovine i transportovan Dunavom iz Nemačke u jednom od talasa kolonizacije sredinom XVIII veka. Bogorodica je predstavljena u stojećem, kontraposto, stavu sa malim Isusom u levoj i pozlaćenom skriptom u desnoj ruci. Najdublju zahvalnost prema Bogorodici za izlečenje, bolesnici ili članovi njihovih porodica, izražavali su putem votivnih, tj. zavetnih pločica, koje su kao žrtveni dar obećane pre, a darovane nakon ispunjene želje (kult je bio vezan za mnogobrojne slučajeve čudotvornih i medicinski neobjašnjivih izlečenja koja su pripisivana apatinskoj Crnoj Madoni).
Metalne pločice votivnog karaktera, bile su integralni segment kulta koji je pratio Crnu Bogorodicu, od samog trenutka njenog pojavljivanja i postavljanja na najznačajnije i najsvetije tačke u enterijeru ovdašnjih crkvenih objekata. Naime, sa obe strane oltara u kojem je bila situirana njena statua, postavljena je po jedna tabla, na čiju je površinu kačen veliki broj pločica, različitih formi, a često i u obliku anatomskih detalja koji su bili bolesni (noga, ruka, oko, šaka, itd.). Ovi zavetni darovi su najčešće bili izrađivani od srebra i predstavljali su produkte zlatarskih majstora. Na njihovoj površini bili su izgravirani prigodni tekstovi u kojima se manifestovala najiskrenija zahvalnost za izlečenje, sa podacima o vrsti bolesti, i imenom osobe koja ih daruje.
Statua crne Bogorodice u Crkvi Uznesenja Marijinog
Najstarija pivara u zemlji
Apatinska pivara osnovana je 1756. godine i spada u najstarije pivare u zemlji. Stari deo objekta, svojim spoljašnjim izgledom, predstavlja zdanje koje pleni svojom lepotom, te privlači veliki broj posetilaca. Smeštena je u neposrednom centru grada.
Apatinska pivara
Stara građanska kuća
Etno-kuća “Margita” predstavlja pravi primer odlično očuvanog objekta građenog u prvoj polovini prošlog veka. Ova stara građanska kuća građena je od 1927-1929. godine.
Kuća je građena čuvenom apatinskom “klinger” ciglom koja je u to vreme bila dostupna samo onima sa više novca, a zanimljivo je i to da je upravo ova cigla korišćena pri gradnji brojnih objekata u Beču i Budimpešti, od kojih većina postoji i danas. Brojni eksponati iz devetnaestog veka krase prostrano, ograđeno dvorište i u velikoj meri doprinose vraćanju posetilaca u ta davna vremena. Stambeni deo kuće opremljen je originalnim nameštajem proizvedenim početkom dvadesetog veka, a izuzetan “šmek” ovim prostorijama daju unikatne kaljeve peći koje se nalaze u svakoj od njih, pritom je svaka i danas u funkciji.
Prostorije u stambenom delu kuće su prelepo okrečene i ručno valjkom molovane. Tu je, takođe, i i originalno kupatilo sa kadom u vidu bazena koja se punila vodom iz velikog bojlera montiranog na tučanu pećicu pomoću koje se zagrevala voda.
Dvorišni prostor se može koristiti za održavanje kulturno-umetničkih programa, likovnih i pesničkih kolonija kao i celodnevna druženja. U dvorišnom delu je zgrada koja je izgrađena 1875. u čujem sklopu se nalazi jedna veća prostorija koja je predviđena za boravak većeg broja posetliaca, a u istoj su izložene brojne stare fotografije, isprave, dokumenta, diplome, i slično bez kojih ambijent etno-kuće ne bi bio potpun. Takođe, može se videti i stara stolarska radionica sa mnoštvom ručnih alata i opreme iz perioda rada.
Ovaj objekat bio je u vlasništvu porodice koja se u to vreme bavila proizvodnjom prirodnog sirćeta koje je nalazilo svoje kupce na području severne Bačke, a i šire.
Etno-kuća “Margita”
Duhovno i kulturno nasleđe kolonista
Zavičajni muzej sa eksponatima iz Like i Banije, smešten je u prostorijama Doma kulture u Prigrevici. Predstavlja istorijsko, etnološko i sociološko obeležje materijalne i duhovne kulture krajišnika. Zbirku čine razni predmeti za kućne potrebe i poslove, za zanatske delatnosti, za poljske poslove, primerci oružja, tamburica, delovi muške i ženske odeće.
Foto 7: Zavičajni muzej u Prigrevici
Davne 1922. godine, dakle 27 godina pre zvaničnog osnivanja Niže muzičke škole u Apatinu, radila je neka vrsta privatne škole. Nastavnica Margita Piri je privatno podučavala decu sviranju, solo pevanju i teoriji muzike, a te su godine značajno uticale na kasnije samo otvaranje niže muzičke škole, jer su bile pokazatelji potrebe apatinskih mališana za muzičkim obrazovanjem.
Prvi javni učenički koncert apatinska Muzička škola održala je 21. juna 1942. godine, pre podne, u pola jedanaest, u Velikoj sali hotela Šiler. Koncert su priredili učenici profesora Janoša Kiša (4 učenika) i profesorice Marte Trilzam (9 učenika).
Osnovna muzička škola “Stevan Hristić”
Foto: Turistička organizacija Apatin
“Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva”
